|
ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะวิ่งเหมือนนักวิ่งทั่วๆไปหรอกครับ.....
แรกทีเดียวว่าแค่ลดน้ำหนัก นึกได้แค่ว่าวิ่งๆไปเรื่อยๆ
ผมวิ่งที่สวนจตุจักรครับ วันแรกเนี่ยทำให้ซึ้งทันที
ผมมั่นใจในความอาจหาญของตัวเองมากเลย
ปกติก็เตะบอลอยู่แล้วด้วย วันนั้นเจอกับน้าแถวบ้าน 60กว่าๆแล้ว
เพิ่งจะทราบว่าแกชอบวิ่ง
แกใส่กางเกงสั้นติ้วเสื้อกล้าม
ส่วนผมกางเกงวอร์ม เสื้อยืด รองเท้าผ้าใบธรรมดา
วิ่งพร้อมกัน ...3 รอบครับ
...........
ตะคริวขึ้นทั้งตัว คืนนั้นทั้งคืนนอนไม่ได้เลยครับ
เกร็งส่วนไหน ได้ตรงนั้น เข็ดครับ!! เกือบจะเลิก
นึกได้ว่าระหว่างวิ่งน้าแกก็สอนโน่นนี่ไปเรื่อย
เรื่องรองเท้า เสื้อผ้า จังหวะหายใจ ครบเลยครับ
เสียอยู่อย่างเดียว
แกชอบตบเด็กน่ะสิครับ ผม22ปี
แกไม่ทราบด้วยว่าผมวิ่งวันแรก ไม่รู้จักยืดเส้นไรเล้ย
ทว่าน้ากล้าๆจัด 14นาที/3กิโล
ไอ้ผมมันคนหนุ่ม ก็บ้าอัดตามแกไป ก็อย่างที่บอกไป
ว่าจะไม่วิ่งละ เข็ดครับ คืนนั้นยังฝังในสมองมิมีวันลืม
เดินเป๋ไปสองวัน
พอดีเล่นเน็ทได้มาเจอเว็บนี้.......
ซึ้ง....ครับ
เพราะใครๆก็วิ่งได้ครับ แต่วิ่งให้เป็นเนี่ย ไม่ง่ายเลย
ได้ข้อมูลทุกเรื่องเลยนะครับ
นี่ก็จะสามเดือน
..ส่วนเรื่อง นน ก็ลงมาจนมันเริ่มลงมาเรื่อย ๆ
กังวลนิดหน่อยว่าจะลงอีกเยอะเลยหรอ
เพราะมันเกินเป้าหมายไว้นะครับ ผมสูง175
น้ำหนักตอนนี้ 70 จาก85
.....................เป้าหมายของผมอาจไม่ใช่การสะสมไมล์หรือซ้อมเอาไว้แข่งหรอกนะครับ
แต่ช่วงเวลาที่วิ่งค่ำๆ
วิ่งคนเดียว อยู่กับตัวเองดี มันว่างเปล่าครับ
เหมือนฟอเรส กัมม์ แค่วิ่ง วิ่งไปเรื่อยๆ
มันได้อารมณ์ดี สุขภาพดีเป็นของแถม
...จนตอนนี้ถ้าว่างก็จะวิ่งครับ ไม่เช้าก็ค่ำวันละสี่รอบ
12กิโล ชั่วโมงนิดๆ
..................
ขอบคุณทางเว็บไทยรันนิ่งนะครับในหลายๆเรื่อง
บันทึก
เมื่อ 7/06/2006 04:07 PM
โดนเปิดซิง.(ทหารไทย มินิฯ)
เมื่อคืนนอนไม่หลับครับ กระสับกระส่าย
ตื่นเต้นกับงานวิ่งครั้งแรกมากกว่าที่คิด(ทหารไทย มินิฯ
อาทิตย์ที่ 18มิ.ย.49)
ไปๆมาๆ ไม่ได้นอนเลย พร้อมกับดูบอลหมดทั้งสามคู่
เกรงว่าเผื่อนอนจะเผลอหลับยาว พักแข้งพักเท้ามาสองวัน
ผมอยู่รัชโยธิน ไปราบ 11เดี๋ยวเดียว
ออกตัว 6 โมงเช้า ไปถึงตีห้าพอดี คนตรึมเลยครับ
ซุ้มเพียบ ก็เพลินๆดี
ไม่มีใครให้คุยด้วยเท่าไหร่ ผมใส่เสื้อกล้ามครับ
แต่ยังหักใจใส่กางเกงวิ่งไม่ได้ ใส่เกงบอลแทน
ทั้งคืนที่ผ่านมาไม่กล้ากินไรเลยครับ กลัวเข้าห้องน้ำระหว่างทาง
ท้องเลยเหวงๆพิกล จนได้เวลาออกตัวนั่นล่ะครับ เอ้อ ผมวิ่ง 10
โลครับ ...........
ระหว่างวิ่งแรกเริ่มเนี่ยกังวลเรื่องการเกลี่ยแรงมากเลย
เพราะคิดว่าเรื่องสถานที่สำหรับการวิ่งครั้งแรกเนี่ยมีผลแน่ๆ
...แล้วมันก็มีผลจริงๆ
คือระหว่างวิ่งเนี่ยผมไม่ได้คุยกับใครน่ะครับ
ตั้งใจฟังร่างกายตัวเองให้มากที่สุด
แต่ก็อดที่จะวิ่งมากกว่าที่จะกะแรงเอาไว้
มันรู้สึกคึกๆไงไม่รู้เผอิญว่าไม่ได้เห็นป้ายบอกระยะทางด้วยครับ
ก็มัวแต่คิดว่า นี่มันวิ่งมาได้เท่าไหร่แล้วหว่า
ทำไมมันนานแท้ ถ้าวิ่งที่สวน จจ เนี่ยจะทราบระยะออมแรงเผื่อแรง
เข้าใจเลยครับ แรกทีเดียวผมแค่คิดว่าวิ่งให้จบก็พอ
ไม่ต้องเร่ง จบให้สวย ร่างกายสดๆ ทว่า...
มันก็อดใจไม่ได้ที่จะสับขาให้ไวและยาวขึ้น
อยากรู้ว่าตัวเองจะทำได้สักแค่ไหน ไม่รู้ทำไม ท้ายสุดก็ถึงเส้นชัย
10โล 55นาทีกับ23วิ
จำแม่นเลย .บรรยากาศในงานน่ารักกว่าที่คิดนะครับ
ดูอบอุ่นพิลึก ทั้งๆที่ในงานเนี่ยไม่ได้คุยกับใครเลย ไม่รุคิดไปเองรึเปล่า
อาหารเยอะครับ แต่ไม่ได้กินไร ดื่มน้ำอย่างเดียว..
.....
ถ้าเป็นเมื่อไม่กี่เดือนก็คงจะคิดนะครับ
เสียเงินแล้วต้องมาเหนื่อยแทบขาดใจ ทำไปทำไม ...
...
ไม่รุนะครับ
ถ้าตอนนี้มีใครมาถามผมก็คงไม่มีปัญญาตอบ..บอกได้แค่ ก็ลองเด่ะ!!!!!!
.....
จบดื้อๆนะครับ
บันทึกโดย dear
เมื่อ19/06/2006
01:37 AM
|
