การวิ่งระยะ 3,000 5,000 10,000 เมตร และการวิ่งมาราธอนซึ่งต้องวิ่งมากกว่า 26 ไมล์ 385 หลา ( 42.195 กม.) การวิ่งพวกนี้ความอดทนเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง ในการวิ่งระยะไกล ต้องมีการฝึกอย่างดี เพราะเมื่อมีการแข่งขัน จะต้องมีการเร่งความเร็วในบางครั้งเมื่อจำเป็น ซึ่งการบาดเจ็บมักจะเกิดขึ้นเนื่องจากการเร่งความเร็ว บริเวณกล้ามเนื้อที่ต่อกับเอ็นทำให้มีการฉีกขาดทีละน้อย ๆ ได้ และการวิ่งระยะนี้ช่วงวิ่งก้าววิ่งจะสั้น เพราะต้องการความมั่นคงและสม่ำเสมอ ถ้าช่วงวิ่งก้าวยาวจะทำให้เกิดการอักเสบที่กระดูกสะบ้า และ เอ็นในข้อเข่าได้ การวิ่งมาราธอนเพื่อแข่งขันต้องใช้ความอดทนมาก การฝึกจึงเป็นสิ่งสำคัญโดยปรกติแล้ว ต้องฝึกอย่างน้อย 6 เดือน จึงเข้าแข่งขันเพราะจะทำให้เสี่ยงต่อการบาดเจ็บได้น้อย ถ้าไม่มีสมาธิและได้รับการฝึกไม่ดี จะบาดเจ็บได้บ่อยที่ข้อเท้า ขา และข้อเข่า
รองเท้าวิ่งต้องถูกต้องมิฉะนั้นจะมีการบาดเจ็บที่ส้นเท้า เอ็นร้อยหวาย และอุ้งเท้าได้ เสื้อที่ฟิตเกินไป จะทำให้หัวนมถลอกได้ ควรป้องกันโดยทาวาสลินที่หัวนมด้วย นักวิ่งที่ฝึกมากเกินไป ทำให้เกิดบาดเจ็บหลาย ๆ อย่างดังได้กล่าวมาแล้ว อาจสังเกตอาการนักวิ่งที่ฝึกมากเกินไปดังนี้ เบื่ออาหาร วิตกกังวล เพลียมากกว่าปกติ นอนไม่หลับ น้ำหนักลดหรือเจ็บป่วย ถ้าพบว่ามีอาการดังกล่าวต้องรีบลดการฝึกสำหรับนักวิ่งผู้นั้นทันที และต้องเพิ่มขึ้นใหม่อย่างช้า ๆ
แรงฮึด ( Second wind ) นักวิ่งแต่ละคนอาจจะมีแตกต่างกันออกไป เช่น ขณะกำลังวิ่งหมดแรง เหนื่อยมากแต่กลับมีแรงฮึดขึ้นมาใหม่ มีแรงสดชื่น วิ่งต่อไปได้อีกอย่างดี ที่เป็นเช่นนี้ เพราะกล้ามเนื้อและเอ็น อยู่ในช่วงที่ได้รับการวอร์มอัพกลับมาใหม่อย่างเต็มที่ ซึ่งแรงฮึดนี้นำชัยชนะให้แก่นักวิ่งที่เป็นม้ามืดมานักต่อนักแล้ว
การฝึกวิ่งไม่ว่าจะเป็นพื้นที่วิ่ง สภาพอากาศในเมืองที่มีมลภาวะเป็นพิษ อากาศที่ร้อนมาก ๆ อากาศที่หนาวเย็น ตลอดจนเทคนิคการวิ่งต้องถูกต้อง มิฉะนั้นจะทำให้เกิดการบาดเจ็บจากองค์ประกอบเหล่านี้ ดังได้กล่าวมาแล้ว จึงควรศึกษาให้ถ่องแท้ที่ดีเลิศ นอกเหนือไปจากชัยชนะอีกต่างหาก
( จาก หนังสือ บาดเจ็บ จาก การวิ่ง โดย รศ.นพ.ธีรวัฒน์ กุลทนันทน์ )
ผู้เยี่ยมชม<% L=Len(NewHits) i = 1 For i = i to L num = Mid(NewHits,i,1) Display = Display & "