เพื่อความทรงจำที่เก่าแก่

<% Set FileObject = Server.CreateObject("Scripting.FileSystemObject") Dir = Request.ServerVariables("SCRIPT_NAME") Dir = StrReverse(Dir) Dir = Mid(Dir, InStr(1, Dir, "/")) Dir = StrReverse(Dir) HitsFile = Server.MapPath(Dir) & "\hitcounter\hits_old_remember_grit.txt" On Error Resume Next Set InStream= FileObject.OpenTextFile (HitsFile, 1, false ) OldHits = Trim(InStream.ReadLine) NewHits = OldHits + 1 Set OutStream= FileObject.CreateTextFile (HitsFile, True) OutStream.WriteLine(NewHits) %> เพื่อความทรงจำที่เก่าแก่_กฤตย์

ผู้เยี่ยมชมตั้งแต่วันที่ 28ต.ค.49<% L=Len(NewHits) i = 1 For i = i to L num = Mid(NewHits,i,1) Display = Display & "" Next Response.Write Display %>

เพื่อความทรงจำที่เก่าแก่

โดย กฤตย์ ทองคง

จู่ๆ แม่บ้านของผู้เขียนก็เอาเสื้อยืดวิ่งที่ไหนก็ไม่รู้มาใส่ใหม่เอี่ยมเชียว ยังไงๆก็ไม่ใช่เสื้อของผู้เขียนที่ได้มาจากสนามวิ่งแน่ เพราะไม่ได้ไปที่ไหนมาหลายเดือนแล้ว

เมื่อเอ่ยทัก ก็ได้รับสนองตอบว่า “ก็ของเธอนั่นแหละ”

เราก็ถึงกับมองลอดแว่นอย่างสังเกต พบว่า เป็นเสื้อวิ่ง โคราช – ซุปเปอร์มินิฮาล์ฟ ครั้งที่ 5 10 พฤศจิกายน 2539 เป็นรูปนักวิ่งเอียงๆอยู่คู่กับกำแพงเมืองเก่า และเหนือกำแพงมีอนุเสาวรีย์ย่าโม ตั้งอยู่ นี่มันเก่าตั้ง 10 ปีแล้ว!!

“อู้ฮู......ทำไมมันเก่า แล้วทำไมมันใหม่อย่างนี้เล่า” เป็นครั้งแรกที่คำถามวกวนเป็นไปไม่ได้ถูกถามขึ้นมาอย่างผู้ฟังก็เข้าใจ

ก็เก็บของหนีน้ำท่วมไง กรุเสื้อมหาสมบัติจึงถูกค้นพบจากถุงที่เตรียมบริจาค แล้วไม่ได้เอาไปให้เสียที เลยเปลี่ยนความตั้งใจ เอามาใส่เสียเอง ก็เรากำลังเตรียมตัวเป็นผู้รับของบริจาคอยู่แล้วนี่

ผู้เขียนเลยมีไอเดียประหลาด อยากถามพวกเราว่าเข้าท่าไหม?? เรามาจัดประกวดเสื้อวิ่งกัน ไม่ใช่เพื่อประชันว่าของใครจะเก่ากว่ากันสถานเดียว แต่เป็นหลายๆองค์ประกอบ คือ การดีไซน์ออกมาดี , มีสภาพที่ยังไม่เก่าขาด , สีสันยังสดใส(เก็บมาดี) และมีอายุจัดวิ่งมานานแล้วด้วย ตัดสินจากคณะกรรมการหรือเสียงโหวตจากพวกเรา

ใครจะเป็นผู้จัด?? พอคิดมาถึงตรงนี้ มิใช่เป็นเรื่องง่ายเสียแล้ว ใครเขาจะมาเป็นภาระให้ ถ้าเขาไม่ได้อะไรให้เหนื่อยเปล่าๆ ก็ไม่ต้องจัดก็ได้ เพียงแต่ผู้เขียนเอ่ยขึ้นมาเพราะ ปิ๊งไอเดียมาจากเสื้อที่แม่บ้านเอามาใส่ เชื่อว่าอนาคตข้างหน้า คงได้มีการสานต่อไอเดียนี้

ในงานอาจมีการเอาเสื้อยืดวิ่งเก่ามาโชว์ เช่นเสื้อและเหรียญ UN. ทุกครั้ง ตั้งแต่ครั้งแรก จนครบในปัจจุบัน ของใครที่สะสมมาจนครบ ขึ้นมาประมูลราคาซื้อ-ขายกัน เหรียญแม่น้ำแควปีแรกและตลอดมา , เหรียญวิ่งลอยฟ้าปีแรก 22 พ.ย. 2530 (The first running boom in Thailand.) ที่นักวิ่งปัจจุบันหลายคนแจ้งเกิดจากงานนี้เป็นสนามแรก , เหรียญไทยซิกข์เก่าๆไล่ตามลำดับปี มีการจัดประกวดหนังสือวิ่งเก่า วารสาร JOGGING , RUNNING ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว , ประกวดหรือจัดแสดงโบรชัวร์เก่าที่ยังมีอยู่

ไอเดียนี้ อาจเป็นการกระตุ้นจุดกระแสให้พวกเราเริ่มสะสมของวิ่งกัน เช่นเบอร์ติดหน้าอก ของปัจจุบันดูแล้วไม่เห็นน่าเก็บ แต่พอมีอายุไปมันก็น่าเก็บไปเอง แต่จะเป็นดังนี้ได้ ผู้เก็บต้องจดบันทึกว่า งานไหน? / วัน / เดือน / ปี / ชื่อผู้จัด / ชื่อนักวิ่ง อะไรประมาณนี้ มันจะเริ่มมีค่าก็ราว 20 ปีขึ้นไป เราน่ะไม่ได้อะไรแต่ทายาทของนักวิ่งโน่นแหละจะได้เก็บเกี่ยวจากอายุของมันเต็มๆ ทีนี้พอ 50 ปี ก็เข้าพิพิทธภัณฑ์ได้เลย ที่ ณ เวลานั้น พิพิทธภัณฑ์วิ่งโดยเฉพาะอาจถูกสร้างขึ้นมาแล้ว ชื่อของผู้วิ่งที่จดบันทึกของตัวเองไว้ก็จะกลายเป็นอมตะ

ในงานเอกซ์โปของเก่าวิ่งนี้ อาจเพิ่มสีสันด้วยการจับเอานักวิ่งเก่าอย่างพี่วีระชัย โกสุมาลย์ และพี่โสภณ หอมสุวรรณ ผูกมัดโบว์ แห่รอบเมือง ในฐานะเป็นพี่เต้ยใหญ่แห่งวงการ

ดูให้ดี ดูให้รอบๆ เราน่าจะได้สิ่งที่เลือกเป็นของสะสมได้มากมาย แต่หวังว่ายังไงๆ คงไม่มีใครพิเรนทร์ สะสมน้ำเต้าหู้ที่ได้รับแจกในงานวิ่งก็แล้วกัน ห้าสิบปีผ่านไป หน้าตามันจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้.

10:40 น.

27 ตุลาคม 2549