ผู้เยี่ยมชมตั้งแต่วันที่27ส.ค.48<% L=Len(NewHits) i = 1 For i = i to L num = Mid(NewHits,i,1) Display = Display & "" Next Response.Write Display %>

มินิฯแรกที่ดอนเมืองโทลเวย์

โดย...อภิสิทธิ์ รุจิเกียรติกำจร

ตอนที่ผมออกกำลังกายด้วยการวิ่งตั้งแต่ ปี 42 ความตั้งใจของผมมีเพียงประการเดียว คือการวิ่งเพื่อสุขภาพ แม้จะรู้สึกว่าสุขภาพผมดีวันดีคืนและพยายามชักชวนคนใกล้ชิด ตลอดจนมิตรสหายให้มาวิ่งออกกำลังกายกัน ก็ดูจะได้ผลอยู่บ้างแต่ไม่มากนัก  ทั้งนี้อาจจะเป็นเพราะคนยังใส่ใจในสุขภาพของตนเองน้อยอยู่  หากไม่มีสัญญาณบอกเหตุ ครั้นเมื่อผมได้มีโอกาสมาจัดแข่งขันขอนแก่นมาราธอนครั้งแรก เมื่อ 25 ม.ค. 47 ผมก็ตั้งเป้าหมายว่าผมจะไปลงวิ่งมินิมาราธอนกับเขาบ้าง เพราะคำนวณดูแล้วน่าที่จะวิ่งได้ เพราะเคยซ้อมวิ่ง 1 ชม. 30 นาทีมาบ้างแล้ว  นอกจากนั้นก็ได้ชวนเพื่อน ๆ และพนักงานในบริษัทไปลงวิ่งด้วยกัน ซึ่งก็มีผู้สนใจเกือบ ๆ ร้อยคนเห็นจะได้  แต่ก่อนจะถึงวันวิ่งก็ยังอดกังวลใจไม่ได้ว่า เราจะทำได้หรือนี่ ถ้าทำไม่ได้ก็จะอายเขาเพราะอุตส่าห์เป็นตัวตั้งตัวตีและชักชวนพรรคพวกไปร่วมวิ่งด้วย

            บังเอิญ วันที่ 21 ธค. 46  มีรายการวิ่งมินิมาราธอนของดอนเมืองโทลเวย์ ผมจึงแอบไปสมัครลงวิ่งเพื่อทดสอบสมรรถนะของตนเอง รายการวิ่งนั้นเป็นรายการการกุศล ค่าสมัคร 199 บาท ถ้า VIP ค่าสมัคร 999 บาท ด้วยเห็นเป็นการกุศลประการหนึ่งและอีกประการหนึ่งอยากได้รับการดูแล เพราะเป็นการวิ่งมินิมาราธอนเป็นครั้งแรกในชีวิต และไปวิ่งคนเดียวด้วยจึงสมัครแบบ VIP พอถึงวันแข่งขันก็ไปถึงดินแดงก่อนหกโมงเช้าเพื่อไปดูลาดเลา ดูลู่ทาง ฯลฯ  นักวิ่งทยอยมาสมทบมากขึ้นเรื่อย ๆ ป้ายหน้าอกของเราก็เป็นแบบ VIP แต่ไม่มีใครสนใจหรือมาดูแลอะไรจนจะถึงเวลาปล่อยตัวอยู่แล้ว ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรแตกต่างไปจากนักวิ่งอื่น ๆ เขา  ไม่เป็นไรถึงเวลาปล่อยตัวแล้วก็เริ่มออกวิ่งปะปนกันไป ด้วยว่ายังมีความกังวลใจว่าจะวิ่งได้ครบหรือไม่ ในช่วงแรก ๆ ก็เลยตัดสินใจเดินเร็ว นักวิ่งต่าง ๆ ก็วิ่งแซงขึ้นไปกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า คนแล้วคนเล่า นอกจากคนแล้ว เอ๊ะ !ยังมีหมาอีกกลุ่มหนึ่งวิ่งแซงผมขึ้นไปด้วย มารู้ภายหลังว่าคนที่พาหมามาวิ่งนั้นเป็นผู้หญิง ได้รับสมญาว่า เจ๊หมา ถึงอย่างไร ผมก็ยังใช้วิธีเดินเร็วต่อไปจนได้ระยะทางประมาณ 3 กม. เห็น จะได้ผมจึงเริ่มวิ่ง เมื่อเริ่มวิ่งก็วิ่งแซงนักวิ่งบางคนได้แล้ว ยิ่งได้วิ่งแซงได้มากเท่าไรก็รู้สึกใจมันฮึกเหิมมากเท่านั้น ลืมนึกไปว่าที่จริงแล้วเราถูกแซงไปแล้วนับสิบ ๆ เท่า แต่ที่ฮึกเหิมเพราะรู้สึกว่าเรายังแข็งกว่าอีกหลาย ๆ คนและแล้วก็วิ่งถึงเส้นชัย รู้สึกดีใจตื่นเต้นลืมจับเวลาว่าวิ่งได้เวลาเท่าไร ได้รับเหรียญมาหนึ่งอัน สักครู่ใหญ่ก็มีคนเรียกไปรับถ้วย อย่าตกใจนะครับไม่ใช่ถ้วยรางวัลของผู้ชนะหรอก แต่เป็นถ้วยที่เขาจัดให้นักวิ่ง VIP เป็น พิวเตอร์ขนาดเล็ก แต่สวยงามมาก นักวิ่งหลายคนเห็นถ้วยของผมก็เข้ามาถามว่า วิ่งได้ถ้วยเชียวหรือ ผมได้แต่ตอบอาย ๆ ว่ามันเป็นถ้วยสมนาคุณครับ แต่ก็ภูมิใจอยู่ดีนั่นแหละ

เขียนโดย...นายอภิสิทธิ์  รุจิเกียรติกำจร
รอง กก.ผจก.ใหญ่กลุ่มธุรกิจน้ำมันและการค้าระหว่างประเทศ

Click  เช็คราคาน้ำมันปตท.ได้ที่นี่ http://www.pttplc.com/th/default.asp

และประธานคณะกรรมการส่งเสริมกิจการมหาวิทยาลัยขอนแก่น

คลิกขอนแก่นมาราธอนครั้งที่3ดูรายละเอียดเพิ่มเติมที่นี่ www.khonkaenmarathon.com